مولود رمضان

مولود رمضان از خاطره هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله سه سال و از ماه رمضان پانزده روز می گذشت که بشارت تولد نخستین شکوفه پیوند فرخنده علی و فاطمه علیه السلام ، شهر مدینه را سرشار شادی و شور کرد؛ شکوفه ای که نام مبارک چهارمین معصوم، حضرت حسن بن علی علیه السلام را به سومین شاخه طوبی می آویخت و عرشیان را با نغمه های سرور بر سریر شکوه مند پیامبر صلی الله علیه و آله فرستاد تا بهترین شادباش های خود را در طبق های نور نثارش کنند. در آن هنگامه، مولودی پا به عالم ناسوت گذاشت که به رموز عالم لاهوت آشنا بود. برگزیده ای که علمش فراتر از تمام علوم و اعجازش فراتر از زمان و مکان بود.   آقای مردمان حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام سبط اکبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سید شباب اهل بهشت و کریم اهل بیت علیهم السلام است که کنیه او ابومحمّد و نقی و طیب و زکی و سید و سبط و ولی و حجّت و قائم و وزیر، القاب آن حضرت است و بهترین القاب آن جناب، سید است که رسول خدا صلی الله علیه و آله او را به این لقب خوانده و فرموده: «ابنی هذا سید؛ این فرزند من، سید است» دوست و دشمن از کرامتش می گویند و به عظمت شأن و شخصیتش اعتراف دارند؛ «سیوطی» دانشمند اهل سنّت عرب، در تاریخ خود می نویسد: «حسن بن علی علیه السلام دارای امتیازات اخلاقی و فضایل انسانی فراوان بود. او شخصیتی بزرگوار، بردبار، باوقار، متین، سخی و بخشنده و مورد ستایش مردم بود.» امام فرمودند: ما مردمی هستیم که بخشش فراوانی داریم و همواره امید و آرزو را برآورده می کنیم. پیش از آن که کسی از ما بخواهد، می بخشیم؛ چون پاس آبروی سۆال کننده را می دانیم . منبع:تبیان